De vermindering van de incidentie van COVID-19 in heel Europa in de vroege lentemaanden van 2021 leidde tot een aanzienlijke versoepeling van de beperkingen, ondanks de opkomst en verspreiding van de meer overdraagbare SARS-CoV-2-deltavariant. Zoals verwacht leidde deze versoepeling tot een hernieuwde toename van de incidentie. Hoe moet Europa handelen, welke strategieën moet het volgen en welke specifieke risico’s moet het overwegen om vooruit te komen?
Gezien de duidelijke voordelen van een lage incidentie, de ontoereikende vaccinatiegraad in veel Europese landen, onzekerheden met betrekking tot de vaccinatie van kinderen en de tijd die nodig is voor volledige immunisatie van adolescenten, raden de wetenschappers aan dat alle Europese landen samenwerken om een lage incidentie te bereiken, in ieder geval totdat iedereen gelegenheid heeft gehad om zich te laten vaccineren. Een hoge incidentie in het ene land vormt een uitdaging voor de pandemierespons voor anderen, in Europa en over de hele wereld.
Beperkingen kunnen worden opgeheven wanneer een hoge vaccinatiegraad is bereikt en als vaccins effectief blijven. Tot die tijd moet het doel zijn om de economische en maatschappelijke kosten voor Europa en de wereld tot een minimum te beperken. Een duidelijke strategie is essentieel, en pan-Europese coördinatie en gemeenschappelijke doelen tussen landen zijn belangrijker dan ooit, besluiten de wetenschappers.

Bron:
Priesemann V, Balling R, Bauer R et al. Towards a European strategy to address the COVID-19 pandemic. The Lancet. 2021. 398(10303): 838-839
DOI:https://doi.org/10.1016/S0140-6736(21)01808-0