De studie includeerde patiënten ≥ 19 jaar met symptomatische, door de gemeenschap verworven COVID-19. We definieerden immunocompromis als immunosuppressieve medicatie voorafgaand aan opname, kankerbehandeling, orgaantransplantatie, HIV of aangeboren immunodeficiëntie. Tussen 17 januari 2020 en 28 februari 2022 rekruteerden we 156.552 in aanmerking komende patiënten, van wie er 21.954 (14%) immuungecompromitteerd waren. In totaal stierf 29% (n = 6.499) van de immuungecompromitteerde en 21% (n = 28.608) van de immunocompetente patiënten in het ziekenhuis. De kans op sterfte in het ziekenhuis was verhoogd voor immuungecompromitteerde patiënten. Patiënten die actieve kankerbehandeling ondergingen hadden minder kans op opname op intensive care of beademing. Maar ze hadden meer kans om te overlijden.
Naarmate de pandemie vorderde, nam de ziekenhuissterfte langzamer af bij immuungecompromitteerde patiënten dan bij immuuncompetente patiënten. Dit werd duidelijk naarmate de leeftijd toenam: de waarschijnlijkheid dat de vermindering van ziekenhuissterfte kleiner is voor immuungecompromitteerde patiënten in de leeftijd van 50 tot 69 jaar was 88% voor mannen en 83% voor vrouwen, en voor degenen >80 jaar was 99% voor mannen en 98% voor dames.
De auteurs besluiten dat immuungecompromitteerde patiënten een verhoogd risico hebben op overlijden door COVID-19. Gerichte maatregelen zoals aanvullende vaccindoses, monoklonale antilichamen en niet-farmaceutische preventieve interventies moeten voortdurend worden aangemoedigd voor deze patiëntengroep.

Bron: Turtle L, Thorpe M, Drake TM et al. Outcome of COVID-19 in hospitalised immunocompromised patients: An analysis of the WHO ISARIC CCP-UK prospective cohort study. PLoS Med. 2023. 20(1): e1004086.
https://doi.org/10.1371/journal.pmed.1004086